Selecteer welke cookies je accepteert

Toen wij met ons team en de bewoners verhuisden naar de nieuwe locatie aan de Vermeerstraat, ontstond er meteen een idee: hoe mooi zou het zijn als we met de bewoners konden gaan sporten? Ik besprak het met de team(ont)regelaar. Haar reactie was: “Ga maar doen.” Ik vroeg: “Wat is het budget?” Ze zei: “Maak het niet te gek.” En dat was het. Geen formulieren, geen lange aanvraagprocedure — gewoon actie.

Ik kon bijna niet geloven dat ik niet eerst toestemming hoefde te vragen. Dat ik gewoon spullen mocht bestellen en ophalen. Dat ik mijn eigen visie mocht uitvoeren. Bij mijn vorige werkgever moest zoiets door allerlei schijven. Soms duurde het een half jaar voordat er iets geregeld was. Hier niet.

Hetzelfde geldt voor kleine klusjes in het gebouw. Ik hoef geen technische dienst te bellen waarbij een taak ergens onderaan een lange lijst komt. Als ik iets zelf kan oplossen, doe ik dat ook graag. Die vrijheid is typerend voor hoe we hier werken.

Iedereen is verantwoordelijk voor z’n eigen stukje. Juist dat maakt dat mensen zich inzetten. Ik geloof erin: als je mensen verantwoordelijkheid geeft, doen ze meer hun best. Niet omdat iemand boven je staat die zegt wat je moet doen, maar omdat je voelt dat het jouw plek is.

In ons team regelen we met elkaar dat alles gebeurt. Is iemand druk? Dan neemt een ander de rapportages over. We vangen elkaar op. Samen zorgen we dat de locatie draait.

Deze manier van werken maakt het werk niet alleen makkelijker, maar ook veel leuker. Zelfs op pittige dagen — als een bewoner niet lekker in z’n vel zit — weet ik: we vallen op elkaar terug. Dan kan ik met een gerust hart naar huis, omdat ik weet dat iemand het kalm en zorgvuldig overneemt.

En als we met z’n allen een moeilijke situatie met een bewoner tot een goed einde brengen, dan geeft mij dat energie.