Selecteer welke cookies je accepteert

Mijn carrière bij Onder de Bomen begon 7 jaar geleden onder de invloed van een biertje. Op een verjaardag raakte ik in gesprek met iemand die daar stage liep. Toevallig had ik net te horen gekregen dat mijn geplande stage elders niet doorging. Terwijl hij enthousiast vertelde over zijn ervaringen bij Onder de Bomen, dacht ik: dat lijkt me wel wat.

Ik stuurde een mailtje, belde erachteraan en twee dagen later mocht ik, op zondag, langskomen voor een kennismakingsgesprek. Het klikte meteen. De dag erna liep ik al mee, en in september begon ik officieel aan mijn stage.

Op de woonlocatie Dekkerswald vond ik al snel mijn plek. De sfeer in het team en het contact met de bewoners voelden meteen goed. Tijdens mijn minor ben ik in het flexteam gaan werken. Daardoor kreeg ik de kans om betrokken te zijn bij bijzondere projecten, zoals de begeleiding van een groot gezin met dertien kinderen. Dit was ontzettend leerzaam.

Net na mijn afstuderen hoorde ik dat er een team Gesteund Wonen voor Jongeren werd opgezet. Hoewel ik net klaar was met mijn opleiding, voelde ik dat ik daar graag aan wilde bijdragen. Tegelijkertijd twijfelde ik: was ik er klaar voor? Had ik genoeg ervaring? Ik besloot het toch aan te geven. Jasper, één van de oprichters, vertelde me dat hij ook al aan mij had gedacht. Dat gaf me een enorme boost. Hij zei dat hij het belangrijk vond om iemand in het team te hebben die de waarden van Onder de Bomen kende en uitdroeg, zeker in een team met nieuwe mensen.

Het vertrouwen dat ik op dat moment kreeg, zorgt ervoor dat dit de plek is waar ik mij prettig voel.

Nu, zeven jaar later, ben ik inmiddels ‘meubilair’. Toen ik begon, was Onder de Bomen nog een kleine organisatie met drie teams. Inmiddels zijn we flink gegroeid. Toch loop ik hier nog steeds rond, samen met veel collega’s uit die begintijd. In een sector waarin veel wordt gewisseld van baan is dat best bijzonder.

Wat mij altijd is bijgebleven, is wat er gebeurde toen ik net twee weken bezig was met mijn stage. Tijdens een overleg gaf ik mijn mening over hoe we de begeleiding van een cliënt anders zouden kunnen aanpakken. Precies op dat moment liep een van de oprichters langs. Mijn begeleider schrok zichtbaar—en ik dacht dat ik iets fout had gedaan. Maar ik kreeg juist een compliment. Dat ik me zo duidelijk uitsprak, werd gewaardeerd.

Je mening telt. Er is ruimte om te groeien. Dat zijn redenen waarom ik hier zo graag werk.